In de omgeving van Wilhelmsburg

Helmut had iets leuks bedacht: met een stoeltjeslift naar een bergtop om daar wandelend af te dalen. Maar dat blijkt al gauw onverantwoord, omdat ik geen passend schoeisel bij me heb. Het alternatief is er niet minder om: een bergetappe in de omgeving, zonder 'anstrengende Steigungen'. Gelukkig is het droog, maar er staat veel wind. En het is fris. Allereerst volgen we de Traisenradweg tot aan Traisen. We verlaten deze weg en koersen over Michelsbach aan op Rohrbach aan de Goelsen. We gaan door vele dorpjes, die als het ware aaneen geregen liggen. Tot dan gaat het als vanzelf, maar een lange klim zet zich in naar Durlasz op 564 meter. Een blik opzij laat een pracht van een landschap zien. Er is bijna geen verkeer, in de afdaling sjezen we naar beneden, kont naar achteren, handen aan de remmen, de ene bocht na de andere. Geweldig! Vandaar trekken we naar Mayerhofen en gaan bij Fahrafeld naar Pyhra, waar de Traisen weer wordt opgezocht. In Ochsenburg drinken we een bakje een koffie en een biertje in een soort blokhut, waar Helmut na zijn werk vaak even aanlegt. In Wilhelmsburg, de gemeente waar Helmut onder valt, wordt mijn bezoek vastgelegd. Met op de achtergrond de kerk, die niet bijzonder is, maar wel iets bijzonders heeft: de top. Daar staat de z.g. 'Herzogenshut', waaraan een pracht van een sage is verbonden. Deze kan echter niet waar worden gemaakt: de 'Glockenklank macht teufel bang". Dan - zo is Helmut's voorstel - gaan we naar Kreisbach; we staan bij het kasteeltje, dat zojuist is opgekocht van de kerk door een klasgenoot van Johanna. We wandelen door de poort onder het oplettend oog van de nieuwe eigenaar. Dan zijn we een bijgebouw, ingericht als een café, waar we ons te goed doen aan een paar glazen Kreisbacher, aldaar gebrouwen. We praten honderd uit. Dan belt Johanna, waar we blijven, want de gebraden kip staat koud te worden. Moeder's wil is ook in Oostenrijk wet, dus wij trappend gezwind door. Een lekkere hap staat voor ons klaar: het is een fantastische gebraden kip 'van eigen boerderij' zoals ook de aardappelen - een bijzonder lekker soort - zijn van eigen teelt. Even later komt Johanna's broer met zijn vrouw op visite, ik kan het gesprek niet volgen, maar het is er niet minder gezellig om.