Schonbrunn en de Stephanusdom

Een uitstapje naar Wenen. Dat is wat we vandaag gaan doen. Met z'n vijven, want ook Elias is mee. Felix, de hond blijft achter en blaft ons luid uit. In Willemsburg nog wat hartigs gehaald en in St. Polten nog even naar het bedrijf van Helmut. Dan rijden we naar Wenen, een stad, die ik nog nooit heb bezocht. Ik weet, je kunt zo'n stad niet in een dag bekijken; er moeten keuzes gemaakt worden. De highlights Schonbrunn en de de Stephanus Dom gaan we bezoeken.
Al snel golven we over de snelweg naar deze stad, de bergen achterlatend. Schonbrunn is gauw gevonden, maar we rijden de hoofdingang voorbij om een parkeerplaats te zoeken. Die is een stuk verder gelegen, vlak bij een andere toegang. Een massaal wit gekleurd bouwwerk in neo-barok opgericht, wordt krachtig bijeengehouden door immense beelden. Het maakt onderdeel uit van paleis wat Schonbrunn in feite is. Hier woonden ondermeer Keizer Franz Jozef van de Habsburgse dubbelmonarchie, gehuwd met Sisi, In de film over hun geromantiseerde leven zijn ze voortreffelijk neergezet door Hans Bohm en Romy Schneider, een film, die ieder jaar weer rond Kerstmis wordt vertoond en waar velen bij wegdromen. Bovendien, heeft Franz' Josef's broer, Ferdinant hier gewoond, de man in 1914 met zijn vrouw in Sarajewo om het leven kwam bij een aanslag. Het was de aanleiding van WO 1, niet de oorzaak. Eens heersten de Habsburgers ook over de Nederlanden, wie immers kent Maximiliaan II niet, getrouwd met Sophie van Spanje? En was ook Marie Antoinette niet een Habsburgse, die met haar man Lodewijk de XVI - een absoluut heerser - eindigde onder de quillotine? Het is hier allemaal te zien, te veel om op te nemen. Massa mensen stromen binnen voor een dagje Schonbrunn. Het heeft dan ook veel te bieden. Hoewel voor de meeste dingen extra betaald moet worden, zoals voor de pronkerige vertrekken van de toenmalige adel. Het boeit mij niet, noch de prijs staat mij niet aan; en hoewel Helmut zijn portemonnee wil trekken, zeg ik hem dat een bezoek niet aan mij is besteed.
Prachtig zijn de aangelegde tuinen, alles is symmetrisch en het klopt allemaal. We lopen naar de dierentuin, een aquarium, een terrarium, een Tropisch regenwoud, treden een grot binnen waar de vleermuizen langs ons scheren, etc. De toeristen komen overal vandaan: natuurlijk Italianen, maar ook Chinezen zijn er - en waar niet?
We ronden af en komen bij de auto. Op de navigatie gaan we naar de Stephanus Dom.. Denken we, want we blijven maar hangen op de Ring Weg. Opnieuw wordt de boel ingesteld, nu lukt het: de Stephanus Dom. Verscholen tussen huizen, die er bepaald niet fraai uit zien. Ook de Dom staat veel te krap in deze bebouwing. En de Dom zelf? Groot, dat wel, maar meer dan de helft staat er zwart geblakerd bij. De restauratie is een kwestie van tientallen jaren, och ja, waarom zou het sneller moeten? Ook het interieur is niet geweldig, of komt het omdat ik al veel van dit vroeg gotische heb gezien, volgestouwd met barok kunstwerken? Het blijft bij wat foto's en we besluiten te gaan. Terug naar huis. Naar een lekkere hap: 'Tiroler Kasepressknudel, nach Johanna's Art'. Een soort pizza, maar dan beter en dikker gevuld. Heerlijk! En later verschijnt in alle gezelligheid een eigengemaakte likeur, gemaakt van marillen. "Ausgezeichnet", laat ik Johanna weten en ik zie dat ze trots is.