Door de Wachau

Het is de dag van mijn vertrek. Helmut heeft besloten mee te rijden, we gaan de Traisen af om bij Traisenmaur de Donau stroomopwaarts te volgen naar Melk. Daar staat Johanna om Helmut en mij naar Marlach te brengen, waarna ze terugkeren naar Wilhelmsburg.
Welgemoed fietsen Helmut en ik zij aan zij de Traisen af. Dan schiet Helmut te binnen dat in St. Polten een machtig mooi uitzicht is over de stad. Een moderne toren in het bestuurscentrum van het Bundesland Nieder Oesterreich. We gaan 280 treden omhoog en het uitzicht is inderdaad fantastisch, niet alleen over de stad, maar ook de achterliggende bergen zien we nauwkeurig aangegeven. Dan gaan we verder. Het is een mooi pad in een beboste omgeving. We willen een stevig doodrijdende fietser inhalen. Hard er over, zeg ik tegen Helmut. Maar de man haakt toch aan, een tiental kilometers lang met meer dan 32 km per uur, blijft hij in ons wiel. Bij een kruising komen we aan de praat: 76 jaar is dit iel en pezig mannetje! Dan komen we via Herzogenburg in Traismauer. Er dreigt regen, eerst koffie en een praatje met passerende mensen. We ruiken de Donau. De brug over naar Krems, een mooie plaats. We volgen de Donauradweg door een wijngebied dat bekend staat als de Wachau. De temperatuur is een stuk aangenamer, heerlijk. Stein, hoe mooi gelegen, evenals Durnstein, waar de beroemde Engelse vorst Richard Leeuwenhardt jarenlang gevangen gezeten heeft na zijn terugkeer uit het Heilige Land. Veel toeristen in de nauwe straten versperren ons de weg. Hoog aan het water een prachtige kerk, blauw geschilderd. Weiszenkirchen gaan we door, bezoeken even een mooi kerkje, dat is gewijd aan St. Nikolaus. Maken een pauze en informeren naar de wijnen van dit gebied. We stappen een Weinvinotheek binnen en proeven wat van dit cultuurgoed. Dure wijnen.. "Mit Weihnachten bekomst du einer"' zegt Helmut. Als we Spitz voorbij zijn, verlaten we ook de Wachau. En bemerken tevens dat het weer verandert, het wordt miezerig. En dat het al over drieen is en Johanna staat te wachten in Melk. We schuilen voor de regen in een Stube aan het water bij Aggsbach en zo wachten we op elkaar. Johanna wordt gevraagd om onze kant op te rijden. Fietsen op de drager en op naar Marbach, luttele kilometers verderop. Dan ben ik waar zijn wil, hier is ook het punt waar we afscheid nemen van elkaar. Bedankjes worden uitgewisseld, afspraken gemaakt. En van Johanna krijg ik een bakje met de voor mij onbekende marillen, een flesje Marillen Brand en een eigenhandig gevulde fles van het marillenat uit haar Topf. Zij denkt werkelijk aan alles!
Onder stromende regen gaan ze terug, ik koester mij bij een Glosser. En tel de zegeningen van dit fantastische bezoek.