Een monster rit over Mauthausen

Onrustig geslapen vannacht, ondanks een goed bed. Zou het komen van de vele indrukken van de afgelopen dagen? Het ontbijt zal mijn gemoed wel veranderen, zeker na de koffie. Hoewel, niet helemaal: het weer is onbestendig en het waait behoorlijk, tegenwind. Ik ben goed en wel Marbach uit of in zie de bui al hangen. Schuilen onder wat bomen natuurlijk, maar Het komt door het gebladerte. Zo gaat dat geregeld, voordat ik aankom in Grein, het plaatsje, waar ik een paar dagen geleden ook stopte voor een lekker bakje. Maar lekker smaakt het niet dit keer, een sfeerloos dorp, geen toeristen, triest weer. ik rijd door naar Mauthausen, koop wat zoute kaasbroodjes voor onderweg en neem een koffie met een Apfelstrudel. De blik op het plaatsje is best aardig, vooral een mooie gevel met St. Nicolas, de beschermheilige van de schippers trekt mijn aandacht. Even buiten Mauthausen ligt de Gedankstatte KZ Mauthausen, berucht in Nederland. Omdat hierheen de eerste gevangenen werden heengestuurd: de Februaristakers van 1941, de eerste opgebrachte joden uit Amsterdam. En een relatief beperkt aantal joden uit Enschede (en Haaksbergen), omdat een groot deel nog kon onderduiken. Voor een bezoek moet ik een paar kilometer afwijken van mijn route, en wat voor kilometers: slopende kilometers in een klim van 14%. En daar sta je dan, vlak voor de toegangspoort van de hel wat dit concentratiekamp eens was. Aanvankelijk wilde ik er nog nog wat rond kijken, maar bij nader inzien zag ik er van af: het zou gewoonweg te veel tijd kosten. Bovendien was ik er al eens geweest, een folder heb ik meegenomen om in de trein nog eens door te lezen. Naar Linz gaat het nu, of liever, er langs. Want ik rijd onder de bruggen door verder langs de Donau. Er is veel verkeer op de weg, maar gelukkig ga ik bij Ottensheim naar de "Fahre" , die me over zal zetten. Omdat ik wachten moet op deze oude 'Drahtseilbrucke' , eet ik maar vast bij een Italiaans restaurant een 'Spagheti Frutti del la mare', want eten moet ik toch. Het wachten duurt nu wel erg lang, want ik wil nu snel vooruit. De wind is gaan liggen, ik snel over de dijken naar Aschach. Na 126 km ben ik waar ik wezen moet. Maar het hotel is gesloten.., er moet gebeld worden. Dan komt de waard aangereden, hij geeft mij instructies, laat me betalen en verdwijnt weer. "Urlaub", zegt hij. Een complete kamer voor mij alleen voor de helft van de prijs! Maar een biertje kopen kan ik niet. Dan maar het stadje in, maar alles is donker op dit late uur. Ik schiet iemand aan. "Geh' mal mit", zegt hij. Hij brengt me naar een kleine "Kneipe", ik neem daar een Stiegl, en keer terug, ook omdat ik de voetbalwedstrijd Malmö - Salzburg niet wil zien. Slapen wil ik!